Ik ben ontzettend fan van Slapende reuzen!

Lisa, van de blog Leave No Story Behind, was zo lief om mij haar recensie-exemplaar van Slapende reuzen op te sturen. Ik vond dit boek zo fantastisch goed dat ik al na 100 pagina’s al mijn vrienden begon te smsen dat ze dit boek zeker moesten lezen. Het boek is zo geniaal dat ik twee maanden na het lezen nog altijd aan mijn recensie moest beginnen, omdat ik niet wist hoe ik zoveel genialiteit onder woorden moest brengen. Ik ga het proberen maar onthoud: mijn recensie zal hoe dan ook geen eer doen aan dit geweldige boek.

Een gat in de aarde

De elfjarige Rose Franklin krijgt voor haar verjaardag een nieuwe fiets: roze en wit. Wanneer ze het bos in fietst, valt ze plotseling in een enorm gat in de aarde. Ze ligt op de bodem van een bijna perfect vierkante kuil, waarvan de muren vol staan met ingewikkelde, lichtgevende graveringen. De brandweermannen die haar komen redden, vinden een klein, geschrokken meisje in de palm van een reusachtige metalen hand.

Zeventien jaar later is het mysterie van dit bizarre artefact nog altijd onopgelost. De oorsprong, de maker en het doel zijn onbekend. Rose Franklin is inmiddels een hoogopgeleide natuurkundige die een top secret team leidt om het mysterie van de gigantische hand te ontrafelen. Samen met haar collega’s wordt ze aangestuurd door een naamloze man wiens macht en functie net zo mysterieus zijn als de herkomst van het object. Duidelijk is dat Rose en haar onderzoekers op het punt staan de meest merkwaardige ontdekking in de geschiedenis te ontrafelen, en de betekenis ervan voor de mensheid bloot te leggen.

Een onverwacht spannend verhaal

Ik vond Slapende reuzen waanzinnig goed. Vanaf het begin van  het verhaal zat ik op het puntje van mijn stoel. Ik had geen idee waar het verhaal naar toe zou gaan, maar heb ten volle van de rollercoaster genoten. De verhaallijn is onverwacht en zit vol spanning. Het boek leest als een film en ik kon simpelweg niet stoppen. De cliffhanger is bovendien zo onverwacht! Ik kan niet wachten om het vervolg Ontwakende Goden te lezen – al moet ik dat toch nog eventjes volhouden tot dertig november..

Van vraaggesprek tot nieuwsartikel

Het verhaal van Slapende reuzen wordt verteld aan de hand van dossiers, zoals verslagen van vraaggesprekken, audiodagboeken en nieuwsartikels. In veel recensies las ik dat mensen hierdoor geen band kregen met de personages, maar dat gold niet voor mij. Ik vond juist dat de persoonlijkheden heel goed door de officiële dossiers heen schemerden en ik kreeg het gevoel alsof ik ieder teamlid persoonlijk kende. Ook emoties wisten over te komen, ik heb verschillende keren luidop gelachen, maar ook een aantal keer een traantje weggepinkt. Het meest nieuwsgierig ben ik naar de naamloze man, die de interviews steeds afneemt en de baas lijkt te zijn van het complete project. Wie is hij? Wat is zijn belang bij de reusachtige hand? Hierover hoop ik meer te lezen in het vervolgboek.

De hand met een boodschap

Welke boodschap willen de buitenaardse wezens geven met de enorme hand? Waarom hebben ze die op aarde achtergelaten? En wat willen ze dat de mensen ermee doen? De thematiek van Slapende reuzen is interessant. Het verhaal gaat over het ontdekken van buitenaards leven en de impact die dat zal hebben op ons dagelijks leven. Kunnen wij omgaan met het idee dat we niet de enige intelligente wezens in het melkwegstelsel zijn?

Slapende reuzen is een ijzersterk verhaal dat je van begin tot eind in haar greep houdt. Samen met Rose Franklin wil je ontdekken waar de reusachtige hand vandaan komt, wat de vreemde tekens op de hand betekenen en vooral: door wie de hand daar is achtergelaten. Algauw blijkt dat we niet alleen zijn in het universum. De vertelwijze – de bundeling van vraaggesprekken, audiodagboeken en nieuwsartikels – maakt dat je het verhaal stukje bij beetje kunt ontrafelen en tegelijkertijd een band kunt opbouwen met de personages. De mysterieuze identiteit van de naamloze man en de bijzonder spannende cliffhanger doen me verlangen naar het vervolg. Een geniaal spannend verhaal! Misschien wel het beste boek dat ik in 2017 heb gelezen.