- Titel
- Alles wat er was
- Auteur
- Hanna Bervoets
- Uitgeverij
- Atlas Contact
- Jaar
- 2013
- Beoordeling
- ★★★★
Overall Score
Rating Summary
Alles wat er was vertelt een post-apocalyptisch verhaal van acht mensen in een schoolgebouw, die door de barre omstandigheden van de buitenwereld gedoemd zijn hier met z’n allen te overleven. Een beangstigend, maar vooral ook wondermooi verhaal van de schrijfster die eerder al met Efter wist te verrassen. Ook dit boek van Hanna Bervoets is meer dan raak!
Sluit ramen en deuren
In Alles wat er was zitten acht mensen voor onbepaalde tijd opgesloten in een schoolgebouw. Ze kwamen hier samen voor de opnames van een wetenschapsprogramma, maar door een enorme knal is dit programma er nooit gekomen. De autoriteiten geven de opdracht ramen, deuren en gordijnen te sluiten en te blijven waar je bent. Tv-redactrice Merel ziet dag na dag de voedselvoorraden slinken terwijl de spanningen tussen de schoolbewoners steeds hoger oplopen.
Een beklemmend en claustrofobisch verhaal
Ik vind het ontzettend moeilijk om een recensie te schrijven over Alles wat er was omdat ik weinig woorden heb, maar vooral extreem tegenstrijdige gevoelens. Het boek was wondermooi, maar zo beklemmend. Na het uitlezen van dit boek schreeuwde ik het letterlijk uit. Nu, vijf dagen later, heb ik nog altijd een zwaar gevoel bij Alles wat er was. Ik ga proberen dit uit te leggen, maar het beste is denk ik om dit gewoon zelf te ervaren.
Alles wat er was wordt gekenmerkt door een beangstigende, realistische schrijfstijl. Eentje die je meteen bij de keel grijpt en je de ernst van ‘de nieuwe situatie’ doet inzien. Merel en de rest zitten immers niet voor de lol in het schoolgebouw.
Een door elkaar gehusseld dagboek
Het verhaal kent daarnaast vele tijdssprongen. Ieder hoofdstuk is eigenlijk een dagboekverslagje van een bepaalde dag, maar deze dagverslagen staan niet op volgorde. Bovendien wordt er op sommige dagen ook weer teruggeblikt op voorgaande dagen en voorgaande situaties (die je lang nog niet altijd hebt gelezen). In het begin moet je hierdoor echt je aandacht bij het verhaal houden, maar dit maakt het verhaal direct al heel sterk. Je weet bijvoorbeeld al heel snel dat niet alle personages er tot het einde bij gaan zijn. Hierdoor kon ik niet wachten om verder te lezen. Als je eenmaal een paar ‘dagen’ hebt gelezen, dan kan je niet anders dan de bijzondere vertelwijze van het verhaal omarmen.
Acht verschillende personages
De acht mensen in het schoolgebouw zijn allemaal heel verschillend. Deze personages worden heel sterk neergezet en krijgen ieder hun eigen stem. Heel interessant hierbij is dat het niet gaat om een vriendengroep. Deze mensen zouden elkaar niet uitgezocht hebben voor een groepsvakantie en al helemaal niet voor zo’n einde-der-dagen-doemscenario. Dit zorgt voor een bijzondere groepsdimensie, die keer op keer op de proef gesteld wordt.
Verwijzingen naar ons dagelijks leven
Erg leuk vind ik bovendien de verwijzingen naar onze dagelijkse realiteit. Dingen als ons overmatige sociale media gebruik, de kattenfilmpjes die we iedere dag op Facebook voorbij zien komen maar ook op vakantie gaan of naar de supermarkt gaan worden kritisch onder de loep genomen. Wat doet het er eigenlijk allemaal toe, als je van een paar rijstkorrels per dag moet leven? En wat doet het met je om deze dingen langzamerhand te zien verdwijnen? Als de wereld niet langer is zoals hij was?
Niet helder kunnen nadenken
Tegen het einde wordt het verhaal af en toe wat warrig. Persoonlijk vond ik dit heel realistisch omdat het vanuit de hoofdpersoon geschreven is; ik kan me voorstellen dat je – zeker als je zo weinig voedsel binnenkrijgt – op een gegeven moment niet meer zo helder kunt nadenken. Ook besef je steeds meer de ernst van de situatie en zoek je een manier om daar toch enige afstand van te nemen.
Uiteindelijk krijgen we geen echte verklaring voor ‘de knal’ en alles wat er aan de hand was. Stiekem vond ik dit een klein beetje jammer – daarvoor ben ik nou eenmaal te nieuwsgierig. Maar tegelijkertijd maakt dit het verhaal juist zo sterk. Je zit samen met Merel in deze uitzichtloze situatie en net als zij krijg je geen nieuwe informatie. Hoopte ik dat Alles wat er was anders zou eindigen? Natuurlijk. Maar dat betekent niet dat ik het einde slecht vond, nee, allesbehalve zelfs!
Alles wat er was is een beklemmend verhaal met een realiteit die zomaar eens de onze zou kunnen worden. Ontzettend pakkend geschreven en met een vleugje maatschappijkritiek – nu al één van de toppers die ik in 2016 las. Ik heb er stiekem trouwens wel een nachtje van wakker gelegen.
Welk boek wist bij jou slapeloze nachten te veroorzaken?
15 reacties
zwartraafje
5 april 2016 at 13:07
Ik vind het knap wanneer een boek zo onder je huid weet te kruipen. Maar mijn geheugen maakt het me even onmogelijk om de titel van een boek op te rakelen die dat effect bij me opriep.
Ogma
5 april 2016 at 20:08
Beklemmend en nog dagenlang buikpijn, ik houd er van 😉
Het doet me een beetje denken aan The Mist van Stephen King.
Marcia
6 april 2016 at 10:18
hmm die heb ik nog altijd niet gelezen! Bedankt om me op deze titel te wijzen 🙂
Lalagè
5 april 2016 at 20:08
Ik vond dit boek ook geniaal, werd er helemaal in meegesleept. Mijn man riep me voor het eten en toen keek ik verbaasd om me heen: huh, is alles nog normaal?
Marcia
6 april 2016 at 10:19
Heel herkenbaar! Het is echt bizar dat de wereld om je heen gewoon verder gaat, terwijl het voelt alsof ook jij in dat schoolgebouw opgesloten zit..
Sanne Nijsen
5 april 2016 at 20:18
Wauw, alleen die cover al. Zeker een boek die ik wil gaan lezen! Ben er erg benieuwd naar geworden!
Story addict
5 april 2016 at 20:51
Woow, wat een trippy cover *kijkt scheel*. Ik heb eigenlijk geen boek waar ik wakker van kan liggen, maar zodra ik weet dat het waargebeurd is, zet het me wel sneller aan het denken en laat het me minder snel los.
runawayisabella
6 april 2016 at 10:59
Ik kan me heel goed voorstellen wat je bedoelt met de sfeer! Toch kwam het bij mij niet zo heel erg binnen. Wellicht komt het ook doordat ik sommige dingen een beetje voorspelbaar vond (drie keer raden wat je gaat eten als al het normale eten op is), maar aan de andere kant kun je dat soort situaties ook moeilijk vermijden met een apocalyptische setting waar mensen opgesloten zijn 😛
Marcia
6 april 2016 at 11:06
Nu jij het zegt snap ik dat het verhaal voorspelbaar kan zijn, maar op de één of andere manier kwam dat totaal niet in mij op 😛 ik zat gewoon helemaal in het verhaal en dacht niet vooruit..
Vivian
6 april 2016 at 15:51
Wow, dit lijkt me eigenlijk wel een heel goed boek!
Marcia
6 april 2016 at 20:21
Dat is het zeker!
saartje
6 april 2016 at 21:27
Ik heb het enkele maanden geleden gelezen en krijg nog altijd kippenvel als ik terugdenk aan dit boek. Andere boeken die ik even beklemmend vond zijn ‘De Marathon’ van Stephen King en ‘Lord of the Flies’ van William Golding.
Marcia
7 april 2016 at 14:21
Ik ga De Marathon van Stephen King eens opzoeken, bedankt voor de tip 😀
Lieke
10 april 2016 at 18:42
Dit boek heb ik al wel een paar jaar ongelezen in de kast staan ^^” Telkens pak ik weer een ander boek en ik weet niet goed waarom want dit boek spreekt me echt heel erg aan!
Marcia
12 april 2016 at 13:37
Zeker binnenkort eens uit de kast pakken, want het is echt een fantastisch verhaal!