Een wereld met alleen maar vrouwen klinkt mij behoorlijk angstaanjagend in de oren. Toch stond The only Boy, een boek dat ons dit toekomstperspectief biedt, al een behoorlijke tijd op mijn verlanglijstje. Toen ik The only boy dan ook voor een prikje voorbij zag komen op Facebook moest en zou ik hem meteen aanschaffen. En ik heb totaal geen spijt van deze impulsieve aankoop!
Een virus doodt alle mannen
Mary en Taylor bevinden zich in een post-apocalyptische wereld, waar na de uitbraak van een wereldwijd virus geen mannen meer kunnen overleven. In Section One, waar Mary al haar hele leven woont, is elk bewijs -elke foto- van het bestaan van mannen uit de schoolboeken verwijdert. Wanneer Mary dan ook ontdekt dat Taylor een man is, krijgt ze de schrik van haar leven.
Ergens is het wel jammer dat je op voorhand al weet dat Taylor een jongen is. Ik vraag me af hoe het zou zijn als je deze ontdekking zelf ook past later in het boek doet. Maar met een titel als deze is Taylor’s geheim natuurlijk moeilijk te verbergen.
Een prachtige cover
De cover van The Only Boy wist meteen mijn aandacht te trekken. Ook de synopsis klinkt enorm origineel en interessant. Ik las al eerder over een wereld zonder kinderen (The Children of Men en Partials). Of over een wereld zonder volwassenen (Gone en Lord of the Flies). Een wereld zonder mannen was ik nog niet tegengekomen.
The Only Boy wordt verteld vanuit twee verschillende point of views. Enerzijds lezen we de gedachtes van Mary en anderzijds die van Taylor – de enige jongen op aarde. In het begin vond ik het wel wat lastig om beide personages van elkaar te onderscheiden. Gedurende de loop van het verhaal kregen ze gelukkig steeds meer een eigen stem.
Een focus op personages
Hoewel ons in de synopsis een zeer originele wereld wordt beloofd, heeft The Only Boy weinig aandacht voor world building. De focus gaat veel meer naar de personages – gedachtes, gevoelens en persoonlijke groei. Ook romantiek en actie zijn van de partij in dit meeslepende verhaal.
Normaal gezien hecht ik veel waarde aan de wereld die een auteur creëert. Ik wil alle informatie tot in de details weten. Toch stoorde ik me bij dit boek totaal niet aan het feit dat ik wat minder te weten kwam over de wereld eromheen. Daarvoor waren de personages en hun acties te interessant. Als ik heel eerlijk ben vond ik het einde wel wat onbevredigend. Nog lang niet al mijn vragen zijn beantwoord. Hoe gaat het nu verder? Blijft de aarde altijd een vrouwenwereld of toch niet? En is er een geneesmiddel voor de ziekte?
Al met al vond ik The Only Boy een heerlijke standalone bomvol actie. De schrijfstijl is enorm meeslepend en de focus op personages in plaats van world building is wel eens verfrissend. Het einde had van mij wat beter uitgewerkt gemogen, maar voor de rest heb ik erg genoten van dit boek. Ik dan ook niet anders dan kiezen voor een beoordeling van vier sterren.
