Soms vind ik het lastig om in gehypte boeken te beginnen. Zal ik het boek net zo goed vinden als alle andere bloggers? Of hebben de vele lovende recensies mijn verwachtingen tot een onhaalbaar hoog niveau doen stijgen? Cel 7 is zo’n boek dat overal geprijsd wordt, maar ik kon het absoluut niet links laten liggen. De premisse sprak me direct aan: een wereld waarin de rechtspraak gereduceerd is tot reality-tv. Gelukkig wist Kerry Drewery mijn hoge verwachtingen in te lossen, ik genoot van begin tot eind van dit boek.
De moord op Jackson Paige
Jackson Paige, multimiljonair en beroemdheid, is vermoord. De 16-jarige Martha wordt – met een geweer in haar hand – naast het lijk gevonden. Ze bekent de publiekslieveling vermoord te hebben en komt terecht in Cel 1. In de toekomstige maatschappij waarin Martha leeft komen er geen rechters aan de rechtsspraak te pas. De kijkers van het populaire tv-programma Dood is gerechtigheid beslissen door middel van stemmen of iemand schuldig wordt bevonden of niet. Zo beslissen ze of diegene de doodstraf krijgt of niet. Gedurende zeven dagen gaat Martha van Cel 1 naar Cel 2 en zo verder totdat ze in Cel 7 terecht komt waarin de elektrische stoel voor executie alvast klaar staat, voor het geval het publiek haar schuldig heeft bevonden.
De onpartijdigheid van de media
Het boek heeft een interessante setting en is geloofwaardig uitgewerkt. Dood is gerechtigheid wordt omschreven als de hoogste vorm van democratie, maar aangezien iedere stem geld kost kan de armste laag van de bevolking niet stemmen. Daarnaast zijn er vermoedens dat er met de stemmen gesjoemeld wordt. Sowieso vertelt de media vaak maar een kant van het verhaal. Op deze manier stelt Kerry Drewery de onpartijdigheid van de media aan de kaak. In hoeverre bepaalt de berichtgeving in de media onze standpunten? Een interessante vraagstelling om verder over na te denken.
Buiten de gebaande paden
Ook heel interessant, maar daarnaast zeker een beetje luguber, zijn de verschillende marteltechnieken waarmee Martha geconfronteerd word. Cel 1 is bijvoorbeeld super fel wit verlicht. In een andere cel krijgt ze te maken met gas dat hallucinaties veroorzaakt en in weer een andere cel worden er voortdurend citaten over leven, dood en religie afgespeeld.
Hoewel Cel 7 het klassieke verhaal vertelt van een liefde tussen mensen uit twee verschillende milieus, voelt het nergens alsof het boek enkel de platgewandelde paden betreedt. Bovendien gaat de focus niet naar romantiek maar naar de countdown tot de mogelijke doodstraf van Martha. Wat zal het publiek beslissen: schuldig of onschuldig?
Een verhaal vol onverwachte wendingen
De personages zijn levensecht beschreven en je voelt met hen mee. Je leest uit verschillende standpunten en Kerry Drewery weet altijd op het juiste moment van perspectief te wisselen – precies op het moment dat het spannend wordt. Hierdoor krijgen vele hoofdstukken een mini cliffhanger en kan je echt niet stoppen met lezen. Bovendien neemt het plot voldoende onverwachte wendingen om de lezer geïnteresseerd te houden.
Als ik dan echt een puntje van kritiek moet hebben, dan zou ik aankaarten dat het tv programma niet altijd even beeldend beschreven was. Wat dat betreft kan de schrijfster een voorbeeld nemen aan Phobos, waarbij het daadwerkelijk voelt alsof je tv aan het kijken bent. Maar dan ben ik echt aan zoeken naar verbeterpunten.
Schreef ik onlangs nog dat ik het Young Adult genre een beetje beu ben, Cel 7 wist me absoluut van begin tot eind mee te slepen in het spannende verhaal. Niet alleen de originele setting, maar ook de vertelstructuur vol mini cliffhangers deed het hem. De personages voelen erg geloofwaardig aan en het onverwachte verhaal biedt voldoende stof tot nadenken. Ik kan niet wachten op het vervolg!
Met dank aan VBK België voor het opsturen van een recensie-exemplaar!