Gravity, winnaar van maar liefst zeven oscars in 2014, stond al lang op mijn lijstje om te kijken. Deze film, die zich afspeelt in de ruimte, wordt gedragen door slechts twee acteurs. En dan gaat het ook nog eens om grote namen als George Clooney en Sandra Bullock. Redenen genoeg dus om nieuwsgierig te zijn naar deze kaskraker from outer space.
Een ongeluk in de ruimte
Dr. Ryan Stone, een briljant medisch ingenieur gaat op haar eerste ruimtemissie met veteraan astronaut Matt Kowalsky. Tijdens een routinecontrole slaat het noodlot toe. De shuttle wordt vernietigd en Stone en Kowalsky blijven helemaal alleen achter. Vastgebonden aan niets anders dan elkaar zweven ze verder de ruimte in. Door de kille stilte realiseren zij zich dat ze ieder contact met de aarde zijn verloren en daarbij de enige kans om gered te worden. Langzaam slaat de angst om in paniek en neemt elke hap naar lucht het beetje zuurstof weg dat nog over is. Is de enige weg terug naar huis de onwaarschijnlijke weg, dieper de ruimte in?
Van hoge verwachtingen tot enorme tegenvaller
De poster, de trailer, de lovende recensies; al deze dingen hebben bijgedragen aan mijn hoge verwachtingen voor Gravity. Tel daar zeven Oscars bij op (en houd de nominatie voor Best Motion Picture in je achterhoofd) en je bent helemaal klaar voor een heerlijk avondje film kijken! Lekker genieten van George Clooney en Sandra Bullock. Of toch niet?!
Helaas vond ik Gravity enorm tegenvallen. Mijn hoge verwachtingen zijn dan ook allesbehalve ingelost. Persoonlijk heb ik de ongezouten mening dat je aan de trailer genoeg hebt. Meer dan dat hoef je echt niet te zien van deze film. Sorry dat ik de Oscar-critici tegen spreek, maar ik vind deze film niet de moeite waard.
Gravity vs. The Martian
Het is natuurlijk heel goed mogelijk dat mijn mening beïnvloed is door het feit dat ik onlangs The Martian zag. Gravity kan daar gewoon niet tegenop. Beide films gaan over iemand die zich alleen moet weten te redden in de ruimte. Maar waar in The Martian aandacht is voor techniek, persoonlijke ontwikkeling, strijdlust en hoop, zien we in Gravity enkel wanhoop en onhandigheid.
Maar wat is het dan precies wat Gravity voor mij zo doet tegenvallen? Ik denk dat het allereerst te maken heeft met het trage ritme en de voorspelbaarheid. Visueel ziet de film er enorm mooi uit, maar de long takes komen de spanning niet echt ten goede. Daarnaast is de film gewoon heel saai. Er is weinig diepgang, weinig verhaal en na afloop blijf je achter met een heel onbevredigend gevoel. Ook de humor die er op sommige momenten in verwerkt is, is niet echt mijn soort humor. Ik vond het eerder ergerlijk dan grappig.
Platte personages
Daar komt bij dat de personages in Gravity heel vlak zijn. Je zou verwachten dat er in een film met slechts twee personages tijd genoeg is om een personage uit te diepen, maar helaas blijven de personages stereotiep en saai. Bovendien vond ik de backstory van Ryan Stone (Sandra Bullock) enorm cliché en weinig toevoegen aan het grotere verhaal. Om maar niet te spreken van haar onhandigheid. Aan deze klunzigheid heb ik me echt enorm geërgerd, zeker omdat dit minstens driekwart van de film beslaat.
Hoewel Gravity er visueel enorm goed uitziet en vooral ook de audionabewerking van zeer hoge kwaliteit is, is dit een film die ik zeker niet nog eens zal kijken. Ik vind het oprecht jammer voor Sandra Bullock en George Clooney dat ze zich voor deze tergend trage film hebben weten te laten strikken. Al hebben ze er toch een mooi aantal van zeven Oscars mee in de wacht gesleept. Achja, smaken verschillen! Maar persoonlijk zou ik je, als je een film wilt zien over iemand die zich alleen moet weten te redden in de ruimte, liever The Martian aanraden!
