Hoe Jumanji: Welcome to the Jungle me deed schaterlachen

Titel
Jumanji: Welcome to the Jungle
Regisseur
Jake Kasdan
Acteurs
Dwayne Johnson
Karen Gillan
Kevin Hart
Jack Black
Jaar
2017
Beoordeling
★★★★
Overall Score
Rating Summary

Na het (opnieuw) zien van Jumanji was ik helemaal in nostalgische sferen. Toen ik ontdekte dat de film een hedendaags vervolg had gekregen, waarin de hoofdrolspelers in een videogame terecht komen, rende ik meteen naar de winkel. Dat moest ik zien. Gelukkig stelde Jumanji: Welcome to the Jungle niet teleur!

Jumanji: Welcome to the Jungle

Gestrand in een game

Jumanji: Welcome to the Jungle begint in 1996, een jaar na de gebeurtenissen rond Alan Parrish (uit de eerste film). De vader van Alex vindt het bordspel Jumanji op het strand en geeft deze aan zijn zoon. Die heeft in eerste instantie geen interesse. Maar wanneer het spel na een nachtje slapen opeens tot een videogame getransformeerd is, wil hij er natuurlijk wel mee spelen. Maar dat loopt niet goed af, net als voorganger Alan Parrish wordt hij in de game gezogen.

Twintig jaar later maken we kennis met vier (helaas erg stereotiepe) tieners. De nerd en fanatieke gamer Spencer, sportieveling Fridge, social media verslaafde en populaire meid Bethany en de verlegen Martha moeten alle vier nablijven. Voor straf moeten ze een rommelige kelder van de school opruimen. Al snel ontdekken ze de game Jumanji. Van opruimen is geen sprake meer als ze allemaal een personage kiezen om te gaan gamen. Maar dan worden ook zij de spelcomputer in gezogen. Om het spel te verslaan, moeten zij het gevaarlijkste avontuur van hun hele leven ondernemen. Anders kunnen ze voor eeuwig in de game vast blijven zitten.

Vier (stereotiepe) tieners

Wanneer de tieners in de game belandden, veranderen ze in de personages die ze geselecteerd hebben. Nerdy Spencer is opeens een gespierde avonturier, terwijl de sportieve Fridge in een betweterige geleerde verandert. De populaire Bethany komt in het lichaam van een man terecht – een oudere professor om precies te zijn. De verlegen Martha transformeert tenslotte tot een stoere en sexy dame, bedreven in verschillende vechtsporten. Het feit dat ze zo schaars gekleed gaat – een duidelijke referentie naar Lara Croft lijkt me – vind ze behoorlijk vervelend. Ondertussen geniet Bethany, eens ze de schrik te boven is, van haar extra lichaamsdeel. Deze metamorfose van de tieners leidt tot enorm grappige situaties. Vooral de rol van Jack Black – die in mannenlichaam social media verslaafde én mannenverslinder Bethany speelt – is hilarisch grappig. Zeker wanneer hij de verlegen Martha leert hoe ze met mannen moet flirten.

Daarnaast is de film een ode aan het gamen. Verschillende spelmechanismes zijn herkenbaar. Zo hebben alle spelers drie levens. Als ze er eentje verliezen, vallen ze uit de lucht op de plaats waar hun vorige leven eindigde. Ook zijn er spelpersonages die steeds dezelfde zinnen zeggen – net als in echte videogames. Bovendien zit er een flinke dosis actie in het verhaal: er zijn achtervolgingen, vechtscènes en een spannende helikoptervlucht. Dat maakt het clichématige (en voorspelbare) einde wat mij betreft helemaal goed.

Jumanji: Welcome to the Jungle was een aangename verrassing en precies wat ik op dat moment nodig had. Schaterlachend genoot ik van de gekke fratsen van de personages die allemaal opeens een ander lichaam hebben. Het verhaal krijgt geen diepere laag, maar dat maakt helemaal niks uit. De actie en de sfeer van de game geven de kijker simpelweg een goed gevoel. De kleine verwijzingen naar de eerste film zijn trouwens echt tof!

Jumanji: Welcome to the Jungle

5 reacties

  • Jenny

    3 juni 2019 at 12:10

    Geweldige film! Stiekem vind ik de nieuwe zelfs leuker!

    Reageer

  • Nancy

    4 juni 2019 at 14:06

    Niemand kan Robin Williams verslaan, maar deze nieuwe Jumanji was toch ook heel grappig. Ondanks de oppervlakkigheid heb ik er ook van genoten 🙂

    Reageer

    • Marcia van der Zwan

      5 juni 2019 at 20:40

      Haha, ja de film is inderdaad behoorlijk oppervlakkig – zeker in haar personages. Maar desalniettemin is het wel een heerlijke film 😀

      Reageer

  • zwartraafje

    9 juni 2019 at 21:29

    Ik heb hem nog steeds niet gezien. Echt, wat films betreft loop ik de laatste jaren hopeloos achter. Maar voor ik hem zie wil ik eigenlijk de originele wel nog een keer herbekijken. Dat lijkt me echt al een eeuwigheid geleden.

    Reageer

    • Marcia van der Zwan

      10 juni 2019 at 16:30

      Ik ben ook niet zo bij de tijd wat betreft films. Deze stamt immers ook al uit 2017 😉 maar ik vind de film wel absoluut de moeite waard! En de eerste opnieuw bekijken is altijd een goed idee 😀

      Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan