Ganymedes 17: korte science fiction en fantasy verhalen van eigen bodem

Een aantal maanden geleden ontving ik via Johan Klein Haneveld, de auteur van Conquistador, een exemplaar van Ganymedes 17. In deze bundel staan kortverhalen binnen het fantastische genre van achttien auteurs uit Nederland en Vlaanderen. Door het ietwat vreemde formaat was het boekje achter mijn stapel met recensie-exemplaren beland en kwam ik hem pas tegen toen ik mijn boekenkast opruimde (waarvoor excuses!). Op het nippertje van 2017 begon ik aan deze bundel en het was dan ook het eerste boek dat ik in 2018 uitlas.

De Rare Boekjes

Ganymedes 17 is onderdeel van De Rare Boekjes-reeks, een springplank voor nieuw of miskend Nederlandstalig talent op het gebied van fantastische literatuur en kunst. Aangezien ik Science Fiction en Fantasy van eigen bodem alleen maar kan aanmoedigen, was ik erg benieuwd naar deze bundel. Helaas kostte het mij veel moeite om me door de verschillende verhalen te worstelen – al kan dit komen door het feit dat ik van nature liever een lang dan een kort verhaal lees.

Ik bespreek hieronder de verhalen uit de bundel op chronologische volgorde, met uitzondering van de gedichten. Poëzie en science fiction of fantasy vind ik persoonlijk een moeilijke combinatie. De gedichten van Ingmar Heytze en Johan Klein Haneveld waren tof, maar ik vind het moeilijk daar verder inhoudelijk iets over te zeggen dus doe ik het liever niet.

Schreeuwende beelden – Max Moragie

In Schreeuwende beelden schetst Max Moragie een wereld waarin het platteland zo goed als uitgestorven is, boerderijen zichzelf compleet machinaal runnen, alle auto’s en bussen elektrisch zijn en de steden overbevolkt. Hoewel de setting heel interessant is vond ik het verhaal rond de vier correspondenten iets minder spannend. Er gebeurde wat mij betreft net iets te weinig en de personages kwamen niet helemaal uit de verf. Over de wereld zelf zou echter ik graag meer lezen.

Momentopname – Sophie Drenth

Momentopname van Sophia Drenth is heel kort maar krachtig en verhaalt over een lopende band aan het einde van je leven. In de door haar geschetste toekomst wordt iedereen op 67e jarige leeftijd verhakseld, in ruil voor een leven lang basisinkomen. Een interessante premisse die tot uiting komt in een zeer sterk verhaal.

Thuisreis – Johan Klein Haneveld

Thuisreis past precies in de sfeer van de verhalen die ik al eerder las van Johan Klein Haneveld. De grens tussen mens en machine is vervaagd en het verhaal heeft de voor Klein Haneveld herkenbare opbouw. Niet verrassend dus, maar wel goed geschreven en vertrouwd.

Een groene wereld – Annette Akkerman

Een groene wereld van Annette Akkerman is een bevreemdend en bizar kortverhaal met een luguber randje. Niet helemaal aan mij besteed maar het zit wel goed in elkaar.

Zie je, ik hou van je – Nienke Pool

Ook Zie je, ik hou van je is een bizar verhaal – deze gaat over ratten die de mensheid aanvallen. Ik heb het idee dat de schrijfster te veel wilde in een kortverhaal en de manier van schrijven lag me ook niet echt met bewoordingen als ‘de vleselijke lust die ik voor je heb gevoeld’. De schrijfstijl leidde mij persoonlijk te veel af van het daadwerkelijke verhaal. Hoewel het plot heel interessant was en het verhaal sterk begon, was ik helaas toch niet helemaal overtuigd door dit verhaal van Nienke Pool.

Jed – Bernard Govaert

Jed is een grappig kortverhaal over de robot Jed en de manier waarop hij mensen overbodig lijkt te maken. Misschien komt het omdat ik onlangs naar het Zweedse Real Humans heb gekeken, maar ik vond dit verhaal geweldig en zag het helemaal voor me. Ik houd natuurlijk ook gewoon van robots!

Het poedereffect – Remco Meisner

Het poedereffect van Remco Meisner is wat mij betreft slachtoffer van het eigen genre: het verhaal is net te kort om tot een gedegen afwikkeling te komen. Het idee is goed maar komt wat mij betreft iets te plots tot haar conclusie.

Een lied voor de doden – Tom Schoonbaert

Een lied voor de doden is een heel origineel en interessant zombieverhaal gesitueerd op een festival. Een goed geschreven verhaal van Tom Schoonbaert zoals ik nog niet eerder las. Ik ben fan!

Kwapik in DUBIO – Paul van Leeuwenkamp

Kwapik in DUBIO heeft een heel toffe achterliggende gedachte, maar de schrijfstijl lag mij persoonlijk niet echt. Ook vond ik dit verhaal van Paul van Leeuwenkamp te kort om echt een blijvende indruk achter te laten – in een langere versie zou dit absoluut wel een verhaal zijn dat me zou aanspreken.

Helmuth en de crysograaf – Reinold Widemann

Helmuth en de chrysograaf is een heel origineel en onverwacht verhaal. Heel tof en het zit goed in elkaar, al zag ik Helmuth niet helemaal voor me. Een gebrek aan mijn fantasie misschien?

Boven het maaiveld – Marcel Ozymantra

Boven het maaiveld is een origineel en interessant verhaal met een antropologische invalshoek. De eeuwige zoektocht naar normaal zijn – Wat is ‘nommal?’ – staat in dit verhaal van Marcel Ozymantra centraal. Zeker erg tof!

Een hemels leven – Hay van den Munckhof

Een hemels leven is een bijzondere kijk op engelen en duivels. Vroeger las ik enorm veel verhalen over (gevallen) engelen en demonen, maar een verhaal zoals deze las ik nog nooit. Een tof kortverhaal met een beschermengel als ik-personage.

De patch – Frank Roger

De patch is een verhaal in de stijl van Black Mirror. Technologie en de what-if vraag staan aan de basis van dit kunststukje van Frank Roger. Absoluut mijn favoriete verhaal in deze bundel!

De druppelaars – Jorrit de Klerk

De druppelaars was een heel vreemd verhaal. Het verhaal begon grappig, maar wist het niet waar te maken wat mij betreft.

Freeze Frame – Robert Smets

Freeze Frame is een vreemd verhaal over tijdreizen wat mij niet wist te raken. Ik kon me helaas niet inleven in het verhaal van Robert Smets.

Buitendijks, waar de nachtmeeuwen jodelen – Tais Teng

Buitendijks, waar de nachtmeeuwen jodelen (Tais Teng) heeft een zeer originele setting. De wereld smaakt naar meer, maar het verhaal zelf ging mij iets te snel. In een langere variant lijkt dit verhaal me echter zeker de moeite waard.

Il est cinq heures – Paul Harland

Il est cinq heures is een ontroerend verhaal, dat qua thematiek niet helemaal bij de rest van de bundel lijkt te passen. Maar het verhaal wist me zeker en vast te raken: Ik las Ganymedes 17 uit met tranen op mijn wangen door dit bijzonder mooie slotstuk van wijlen Paul Harland.

Ganymedes 17 is een bundeling van 21 kortverhalen binnen het fantastische genre. Hoewel ik het grootste deel van de verhalen met plezier las, kostte het me toch veel moeite om de bundel te lezen (maar dat kan met mijn persoonlijke leesvoorkeuren te maken hebben). Zeker lezen: De patch, Jed, Momentopname, Boven het maaiveld en Lied voor de doden. 

 

Met dank aan Johan Klein Haneveld voor het opsturen van een recensie-exemplaar!