De genade van de Radch: ruimteschip Breq wist opnieuw mijn hart te stelen

Met Het recht van de Radch wist Ann Leckie mijn hart te stelen. De originele invalshoek van een ruimteschip als hoofdpersonage, in combinatie met een gedetailleerde setting in outer space en een overvloed aan toffe personages, maakte van mij instant fan. Met De genade van de Radch komt er een einde aan deze bijzondere trilogie.

Let op! De genade van de Radch is het vervolg op Het recht van de Radch en Het zwaard van de Radch. Als je de eerste boeken in deze serie niet hebt gelezen, kan onderstaande recensie spoilers bevatten. Over De genade van de Radch zelf spoiler ik natuurlijk niet.

De gewelddadige Radchaai

De Imperial Radch trilogie speelt zich af in een verre toekomst, wanneer de mensheid verspreid door het universum leeft. De Radchaai zien zichzelf als de ideale beschaving. Ze hebben als missie om het hele heelal volgens hun normen en waarden te laten leven. Hiervoor gaan ze geweld allesbehalve uit de weg. Ze annexeren andere bevolkingen en sommigen van hun tegenstanders worden na hun dood gebruikt als ingelijfde; hun lichaam staat dan in dienst van een AI (meestal een ruimteschip).

Breq, een soldaat die ooit het oorlogsschip Recht van Toren was, ontwikkelt een strijdplan tegen de Heer van de Radch – en eigenlijk iedereen die op haar pad komt. In Het recht van de Radch ontdekte Breq namelijk dat Anaander Mianaai, de Heer van de Radch die over meer dan duizenden lichamen beschikt, in strijd is met zichzelf. Er zijn minstens twee versies van Anaander die er een heel andere toekomstvisie voor de Radch op na houden.

Ondertussen op Station Athoek

In Het Zwaard van de Radch leek het er even op dat Breq alles onder controle had, maar dan wordt er tijdens een zoektocht in de sloppenwijken van Station Athoek iemand gevonden die niet hoort te bestaan. Ook verschijnt er een boodschapper uit het mysterieuze rijk van de Presger. En dan is daar ineens Breqs vijand, de verdeelde en waarschijnlijk ook compleet gestoorde Anaander Mianaai – heerser van een rijk dat in oorlog is met zichzelf. Breq vertikt het om met haar schip en crew te vluchten, want dat zou betekenen dat ze de mensen van Athoek aan hun lot overlaat.

Wat een heerlijke personages

Ik vond het eerlijk gezegd moeilijk om te beginnen aan De genade van de Radch. Het was namelijk al weer een geruime tijd geleden dat ik de voorgaande delen las en ik kon me niet alle details herinneren. Bovendien wist ik dat dit een boek zou zijn, waar mijn opperste concentratie nodig was. Mijn angst om aan De genade van de Radch te beginnen was echter helemaal onterecht. Zodra ik begon met lezen kwamen alle personages en verhaallijnen uit de vorige boeken helemaal terug. Ook had ik bij dit derde deel veel minder het gevoel dat ik voortdurend op moest letten tijdens het lezen. Ik kon gewoon ontspannen, terwijl ik genoot van Breq, Seivarden, luitenant Tisarwat, Station, de Tolk – en de vele andere personages.

In het eerste boek vond ik het soms verwarrend dat er in de wereld van de Radchaai geen onderscheid wordt gemaakt in geslacht. Hierdoor weet je als lezer negen van de tien keer niet zeker of een personage mannelijk of vrouwelijk is. In De genade van de Radch was ik helemaal aan dit gegeven gewend, al heb ik ook het gevoel dat hier veel minder aandacht naar uit ging. Nu lag de focus voornamelijk op de actie, want er gebeurde een hoop.

Ruimte voor persoonlijke groei

De Imperial Radch trilogie blijft zo ontzettend origineel en onverwacht. Het verhaal zakt nergens in, maar lijkt zelfs ieder boek beter te worden. Ik had geen enkel idee waar het plot naartoe zou leiden, maar dat maakte het des te spannender. Naast de hoge avontuurlijkheidsfactor van het verhaal, heb ik ook genoten van de manier waarop de personages veranderen tijdens de trilogie. Het grote aantal, zeer uiteenlopende, personages, geeft het verhaal ondanks de setting een gevoel van menselijkheid. De personages hebben allemaal een gedegen achtergrondverhaal en worden goed in de verf gezet – het zijn realistische mensen. Niemand is perfect en er is bij iedereen ruimte voor persoonlijke groei. En daar krijgen ze ook de tijd voor van Ann Leckie.

De genade van de Radch staat garant voor een spannend, maar vooral origineel verhaal in outer space. Het is gewoon bijna niet onder woorden te brengen hoe geniaal deze trilogie eigenlijk is. Een ruimteschip als hoofdpersoon die ook nog eens gevoelens blijkt te hebben?! En dan moet onze Breq ook nog eens strijden tegen de gemene Heer van de Radch – maar gelukkig heeft ze een hele schare trouwe vrienden om zich heen verzameld. Het boek zit bomvol actie, maar Ann Leckie geeft haar personages desondanks de tijd om de beste versie van zichzelf te worden. Een verhaal zoals ik nog nooit eerder gelezen heb. Dit is gewoon perfectie.

Met dank aan VBK België en Luitingh-Sijthoff voor het opsturen van een recensie-exemplaar!