Een wereld waarin chocolade en koffie verboden zijn? Dat klinkt als een behoorlijke beangstigende toekomstvisie, maar wel eentje die me uitnodigt tot lezen. Daarnaast wordt All These Things I’ve Done van Gabrielle Zevin omschreven als een dystopische variant van The Godfather. Dat schept hoge verwachtingen.
Een verbod op koffie en chocola
In het jaar 2083 zijn koffie en chocolade verboden. Papier is moeilijk te vinden. Water wordt zorgvuldig in kleine ratio’s over de bevolking verdeeld. New York is een stad vol criminaliteit en armoede. Anya Balanchine, de zestienjarige dochter van de – overleden – meest beruchte man in de New Yorkse crime scene heeft het niet gemakkelijk. Ze gaat naar school, zorgt voor haar oma die op sterven ligt en heeft de verantwoordelijkheid over haar broer en zus. Wanneer haar ex-vriend wordt vergiftigd met een chocoladereep geproduceerd door de Balanchine familie, krijgt Anya de schuld. Algauw zit niet alleen de politie, maar ook haar criminele familie achter Anya aan.
Toen ik de synopsis van All These Things I’ve Done las, was mijn interesse meteen gewekt. Het verhaal klinkt spannend. Ook de toekomstvisie leek me erg interessant. Helaas wordt er in het boek maar weinig aandacht besteed aan world building. Dat koffie en chocolade verboden zijn is duidelijk, maar verder kom je weinig te weten over het New York van 2083. Tussen de regels door krijg je af en toe kleine stukjes nieuwe informatie, maar zelf had ik toch meer details nodig gehad om de wereld voor me te zien.
Actie ontbreek
Niet alleen de world building was mijns inziens onvoldoende. De premisse klinkt enorm tof, maar de uitwerking mist actie. Hoewel ons hoofdpersonage inderdaad in het criminele milieu leeft, gaat de focus van het verhaal helaas voornamelijk naar romantiek. Zoals in vele Young Adult boeken is ook hier spraken van een verboden liefde tussen twee personages van een heel verschillende afkomst. Pas tegen het einde wordt All These Things I’ve Done echt interessant. Als een boek wordt aangekondigd met vermelding van The Godfather, dan is het toch niet raar dat ik actie verwacht?!
Buiten het overdreven gezwijmel heb ik me ook gestoord aan de slut-shaming in dit boek. Anya, het hoofdpersonage, kiest ervoor om maagd te blijven tot het huwelijk – een prima beslissing natuurlijk. Het stoort me echter enorm dat ze meisjes die wel seks hebben of met jongens dansen in een discotheek veroordeeld tot sluts. Ik vind het prima als mensen zichzelf willen bewaren voor na het huwelijk. Dat betekent mijns inziens echter niet dat je iedereen die dat niet doet mag veroordelen.
Verslavend en sarcastisch
Toch wil ik niet alleen maar negatief zijn over dit boek. De schrijfstijl is heel verslavend, wat het moeilijk maakt om het boek weg te leggen. Zzelfs als er weinig tot niets gebeurt. All These Things I’ve Done is heel sarcastisch geschreven. Ook de manier waarop de lezer direct wordt aangesproken vind ik heel tof. Hierdoor lijkt het alsof Anya je persoonlijk haar levensverhaal vertelt.
Ik ga heel eerlijk zijn, als ik het vervolg Because It Is My Blood niet in al in huis had gehad, dan was ik waarschijnlijk niet verder gegaan met deze trilogie. Ondanks de fijne schrijfstijl en de grappige cynische opmerkingen van het hoofdpersonage, wist het boek me niet te overtuigen. Ik verwachte gewoon veel meer van dit verhaal. Spanning en actie in de criminele onderwereld in plaats van een zwijmelverhaal over een verboden liefde. Graag had ik veel meer focus gehad op het criminele wereldje. Ik wilde dat dit boek de Penoza onder de Young Adult dystopische boeken was, maar helaas.. All These Things I’ve Done is een vermakelijk, duizend-in-een-dozijn romantisch verhaal dat actie en diepgang ontbreekt. Een tegenvaller!
