World Without Us: science fiction in het theater

Gisteravond ging ik met Jimi naar de voorstelling World Without Us in Vooruit. Een voorstelling over – zoals de titel al zegt – een wereld zonder mensen. Hoewel ik eigenlijk meer een toneelstuk had verwacht, was deze één-vrouws-show enorm mooi. Ik genoot van begin tot eind van dit gedachte-experiment. Een aanrader!

De geluiden in de zaal

De voorstelling World Without Us vertrekt vanuit de zaal met haar publiek. De aandacht wordt gevestigd op de geluiden in de zaal – één van de vele manieren waarop mensen zich kenbaar maken. Even dacht ik ‘O nee, waar ben ik nu beland?’ en ‘Moet ik nu extra zachtjes ademhalen?’, maar algauw ging ik helemaal mee in het verhaal. Deze voorstelling zet je onmiddellijk aan het denken over een interessant onderwerp. Hoe zou een wereld eruitzien zonder mensen? En wie is er dan nog om dit te appreciëren, om te zien hoe mooi de wereld is in haar natuurlijke vorm?

Vervreemdend en alledaags

Kleine alledaagse feitjes uit het dagelijks leven worden afgewisseld met de grootsheid van onze planeet en ons bestaan. Enerzijds is het verhaal heel herkenbaar. Denk bijvoorbeeld aan alledaagse cafégesprekken die plaatsvinden aan de bar. Anderzijds is het verhaal ontzettend vervreemdend. Een prachtige combinatie die ervoor zorgt dat de voorstelling boeiend blijft en dichtbij jezelf staat.

Wat ik persoonlijk wel wat jammer vond, is dat er in het stuk geen aandacht is voor het feit hoe de mensheid verdwijnt. De rest van de voorstelling is enorm realistisch. Ik kan me goed voorstellen dat dit de toekomst van onze planeet is. Juist daarom vond ik het jammer dat de mensen zo plotseling verdwijnen. Graag had ik hier een woordje van uitleg bij gehad, al waren dat maar één of twee zinnen. Dat alle mensen plotsklaps *poef* verdwenen, paste mijns inziens niet helemaal binnen de stijl van de voorstelling.

Een onemanshow

In World Without Us staat er slechts één persoon op het toneel – alternerend gespeeld door Valentijn Dhaenens en Karolien De Bleser. In de Q&A achteraf vertelde regisseur Alexander Devriendt dat hij simpelweg niet kon kiezen of de laatste persoon op aarde een man of een vrouw moest zijn. Daarom koos hij voor twee verschillende versies. De tekst is uiteraard hetzelfde, maar de acteur is anders. Wij zagen de première van Karolien De Bleser – die dat fantastisch deed. Heel ingetogen wist ze ons mee te nemen in het gedachte-experiment. Stiekem ben ik ondertussen heel benieuwd naar de versie van Valentijn Dhaenens. Zal hetzelfde verhaal heel anders aanvoelen als het door een man verteld wordt?

Naast het feit dat er slechts één persoon op het toneel staat, is ook het decor erg sober. We keken vooral naar een spel van donker en licht, dat nergens verveelde maar juist betoverde. Contrast speelt een belangrijke rol in het verhaal alsook in het decor, dat grotendeels bestaat uit een mooi, mysterieus standbeeld. Met juiste belichting en de goede wandelroute kan je hier zelfs een klok in ontdekken. Ik vond het prachtig!

Stilte in de zaal

Ik denk echter wel dat deze voorstelling het misschien beter zou doen in een kleinere zaal. Begrijp me niet verkeerd: de show was zo ongeveer uitverkocht, maar vanwege het stille karakter hoorde je elke beweging in de zaal. Helaas ging er maar liefst drie keer een smartphone af, hoorde ik de mensen op de rij voor ons voortdurend fluisteren en kon mijn buurvrouw niet stoppen met zuchten en commentaar geven. Hierdoor was ik af en toe behoorlijk afgeleid en dat is jammer. Ik verwacht dat mensen in een kleinere zaal door de intimiteit minder snel door de voorstelling heen durven te praten.

Ondanks de frustratie over mijn zuchtende buurvrouw heb ik enorm genoten van World Without Us. Deze bijzondere voorstelling neemt je mee in een gedachte-experiment over een wereld zonder ons mensen, een onderwerp dat je ook na het slotapplaus niet loslaat. Het einde duurde misschien ietsje te lang, maar desondanks wil ik deze voorstelling aan iedereen aanraden. Zo’n bijzondere en intieme ervaring krijg je niet vaak in het theater. Bovendien levert het je meer dan genoeg gespreksstof op voor een avondje op café – een kwestie van dat de gesprekken aan de bar eens wat meer diepgang krijgen!