Afgelopen week herlas ik het eerste deel in de Divergent reeks, om vervolgens samen met mijn vriend de verfilming te kijken. Hoewel ik hier en daar wat negatieve recensies heb gelezen over de film, was ik er behoorlijk over te spreken!
Ook begrijpelijk voor niet-lezers
Allereerst is het verhaal goed te volgen voor mensen die het boek niet hebben gelezen. Er is sprake van een duidelijke introductie waardoor je meteen de belangrijkste informatie krijgt. In Chicago leeft de bevolking verdeeld in vijf Factions. Op zestienjarige leeftijd moeten jongeren een belangrijke keuze maken: blijven ze in de Faction waar ze geboren zijn of kiezen ze een andere? Van begin af aan is het duidelijk dat hoofdpersonage Beatrice twijfelt tussen Abnegation en Dauntless. De film gaat pas echt van start met de Aptitude Test die de jongeren moet helpen bij hun keuze.
Het plot van de film loopt behoorlijk gelijk aan het boek en er is actie van begin tot eind. Ondanks dat ik natuurlijk wist wat er ging komen, zat ik voortdurend op het puntje van mijn stoel. Het Initiation proces duurt het overgrote deel van de film; van mij persoonlijk had de ‘echte actie’ alleen wel iets eerder mogen beginnen. Dit is echter dezelfde kritiek die ik eerder al had op het boek.
Een prachtige mise-en-scène
De wereld waarin Beatrice leeft wordt goed in de verf gezet met behulp van de mise-en-scène. Ik ben echt groot fan van de manier waarop decor en kleding wordt ingezet om het onderscheid tussen de verschillende Factions te maken. Zo dragen de Abnegation grijze onopvallende kleding om aan te tonen hoe onbaatzuchtig ze zijn, dragen de Candor zwart-witte kleding omdat ze altijd eerlijk zijn en dragen de leden van Amity kleurrijke, wijde kleding (dit zijn een beetje de hippies van het toekomstige Chicago). Het hoofdkwartier van Dauntless toont meteen dat het hier om een stelletje Dare Devils gaat. Terwijl het hoofdkwartier van Erudite duidelijk laat zien dat men hier wetenschap als de belangrijkste bron van alle kennis ziet.
Waar is de concurrentie?
Natuurlijk heb ik wel wat aanmerkingen op de film. Ik mis voornamelijk de onderlinge concurrentiestrijd tussen de Transfers. In de film zie je enkel de vriendschap tussen Tris, Christina en Will, maar juist die vage grens tussen vriendschap en concurrentie vond ik zo interessant in het boek. Daarnaast vind ik Four in de film veel onvriendelijker dan in het boek. Ik vind het trouwens ook totaal geen knappe man, maar aangezien ik in deze discussie meestal in de minderheid ben zal ik hier verder niet op ingaan.
Ook begint de romantiek in de film iets te plotseling naar mijn smaak. Ik had het gevoel dat dit in de boeken beter onderbouwd werd. Daarnaast miste ik Uriah en de andere Dauntless born in de film. Ze zijn er wel, maar ze krijgen niet echt de aandacht die ze verdienen. Tot slot vallen er minder doden tijdens de Initiation, op zich vind ik dat niet storend, maar het feit dat dit waarschijnlijk uit marketingoogpunt gedaan is (zo hoeven ze de film bijvoorbeeld niet te verbieden voor kinderen onder een bepaalde leeftijd) is stiekem wel een beetje jammer.
Al met al vond ik de verfilming van Divergent zeer goed. Het sterke plot volgt het boek van Veronica Roth in grote lijnen. Door middel van de toffe locaties en de fantastische kleding wordt de wereld goed in de verf gezet. Ik heb misschien wat kleine aanmerkingen, maar over het algemeen is dit gewoon een film om van te genieten!
