In 2016 ben ik van plan om veel boeken en series uit eigen kast te herlezen. Series waarvan ik jaren geleden genoten heb, maar nu de precieze details niet meer weet. Ik besloot te beginnen met Delirium – de toffe boekenserie van Lauren Oliver waarin de liefde gezien wordt als een ziekte. Hopelijk weet Oliver me bij het herlezen opnieuw te raken!
De liefde als ziekte
In Delirium maken we kennis met Lena. Een lief en gehoorzaam meisje – niemand bijzonders, al zegt ze het zelf. In de Verenigde Staten van de toekomst waar Lena woont, wordt de liefde gezien als een ziekte. Maar gelukkig kan die genezen worden! Iedere jongere krijgt rond zijn/haar 18e verjaardag deze Cure – vanaf dat moment ben je pas echt veilig voor de gevaarlijke ziekte. Lena is ongeduldig en kan niet wachten totdat de Cure aan haar wordt toegediend.
Toen ik Delirium in 2013 voor het eerst las was ik al meteen weg van de wereld die Lauren Oliver gecreëerd heeft. Het idee dat liefde niet iets positiefs is, maar een ziekte vind ik enorm origineel. De uitwerking van deze wereld bevat bovendien enorm veel details. Veel mensen zeggen dat alle dystopische boeken op elkaar lijken, maar de Delirium serie toont wat mij betreft toch zeker aan dat er ook binnen het genre veel verschillende subgenres en thema’s zijn.
Leve de rebellen
In een wereld waarin de liefde verboden is, zijn er natuurlijk een heleboel mensen stiekem aan het rebelleren. Logisch, want wie zou er nu in een liefdeloze maatschappij willen leven?! Als deze zogenaamde sympathizers echter ontdekt worden, hebben ze kans op hoge straffen of zelfs de doodstraf. Maar dat houdt lang niet iedereen tegen.
Delirium wordt gekenmerkt door een aantal zeer toffe personages. Mijn persoonlijke favorieten zijn Hana en Grace, maar ook ons hoofdpersonage Lena vind ik een toffe chick. Al mag ze misschien iets meer zelfvertrouwen hebben. Het voornaamste pluspunt op het gebied van personages en hun onderlinge relaties vind ik het feit dat de liefde tussen twee mensen zich rustig ontwikkeld. Ik vind het fijn om te lezen over een relatie die niet vanaf pagina één in het boek uit het niets ontstaat. Ook de vriendschap tussen Lena en Hana vind ik erg sterk en vooral ook realistisch geportretteerd.
Quotes, kinderliedjes en pamfletten
Wat ik bovendien erg leuk vind aan dit boek is dat ieder hoofdstuk begint met een klein stukje tekst. Een quote of psalm uit The Safety, Health and Happines Handbook, een kinderliedje, de tekst van een pamflet over de ziekte, … Dit geeft jou als lezer een uniek kijkje in de wereld waarin Lena leeft, zonder dat je in de hoofdstukken zelf ellenlange beschrijvingen moet lezen. Ook zie je hoe de overheid op deze manier de bevolking in haar macht houdt. Veel boeken en muzieksoorten zijn bijvoorbeeld verboden om te lezen of naar te luisteren. In de Verenigde Staten van de toekomst heerst er een hoge mate van censuur.
Ondanks dat het een reread was, werd ik weer helemaal van begin tot eind meegezogen in het verhaal van Delirium. De schrijfstijl van Lauren Oliver leest heerlijk weg en het verhaal kent verschillende onverwachte plotwendingen. Zelf was ik bijvoorbeeld helemaal het gedeelte over Lena’s moeder vergeten. De cliffhanger aan het einde herinnerde ik me daarentegen maar al te goed. Dat betekent echter niet dat ik niet met tranen in mijn ogen Delirium sloot. Nee, ook deze keer werd ik weer geraakt door het einde van het verhaal. Van het vervolg, Pandemonium, kan ik me eigenlijk nog veel minder herinneren, dus ik heb heel veel zin om verder te lezen in het vervolg!
Ik vond het heerlijk om Delirium te herlezen. De zeer menselijke personages en hun onderlinge relaties zorgden ervoor dat ik me gemakkelijk met het boek identificeerde. Daarnaast blijft het verhaal origineel en onverwacht. En wie houdt er nu niet van een verboden liefde?! Als jij dit boek uit 2011 nog niet gelezen hebt, haast je dan nu naar de boekwinkel want deze serie mag je niet missen!
Lees je liever in het Nederlands? Bij The House of Books verscheen Delirium Amoris, de Nederlandse vertaling van dit boek van Lauren Oliver.
