The Lobster: een bizarre romantische komedie met een sci-fi tintje

Marcia van der Zwan29 november 2015100/1001
Titel
The Lobster
Regisseur
Yorgos Lanthimos
Acteurs
Colin Farrell
Jacqueline Abrahams
Roger Ashton-Griffiths
Jessica Barden
Jaar
2015
Beoordeling
★★★★★
Overall Score
Rating Summary

Sinds ik op mijn favoriete filmblog CINEFILLE verschillende posters voor The Lobster zag verschijnen, was ik nieuwsgierig naar deze film. Helaas waren alle voorstellingen op het Film Fest Gent uitverkocht en moest ik wachten totdat The Lobster in de reguliere cinemazalen verscheen. Afgelopen dinsdag was het dan eindelijk zo ver. Samen met mijn vriend zag ik the Lobster in Studio Skoop.

The Lobster

Single zijn is verboden

In de dystopische toekomstvisie van Yorgos Lanthimos is het verboden om single te zijn. Als je geen partner kunt vinden zit er maar één ding op: je te laten opnemen in een hotel waar je nog 45 dagen de tijd krijgt om een date te scoren. Lukt dit niet? Dan wordt je zonder pardon veranderd in een dier naar keuze.

Dit verhaal klinkt misschien absurd en dat is het ook zeker. Maar ondanks het gekke verhaal denk ik dat The Lobster zeker interessant is voor meer dan enkel een science fiction liefhebbers. Het verhaal is erg aannemelijk – zijn we in het dagelijks leven niet net iets te geobsedeerd met het vinden van een relatie?! En er komen geen ruimteschepen, aliens of parallelle universums in voor. Oftewel een science fiction film in het straatje van Her. Ook geschikt voor mensen die niets hebben met het hele sci-fi gebeuren.

Absurd en grappig beel van menselijke relaties

Ik vond The Lobster hilarisch grappig. Niet alleen het verhaal wist een glimlach op mijn gezicht te toveren. Ook de acteurs droegen daar aan bij. Alles is heel droog geacteerd en dat maakt het net nog iets grappiger en iets meer bizar. Het is geen film die je van begin tot eind laat schaterlachen, maar wel eentje met een heel eigen en originele vorm van humor.

Maar, deze film is niet alleen grappig. Ik denk dat Lanthimos zijn kijkers ook zeker aan het denken wil zetten over de huidige maatschappij en onze obsessie met relaties. Mensen kunnen tegenwoordig maar moeilijk alleen zijn. Dating-apps als Tinder groeien als paddenstoelen uit de grond. In The Lobster wordt op een potsierlijke manier getoond hoe men het single zijn afkeurt, door middel van grappige toneelstukjes als ‘man eats alone’ en ‘man eats with woman’. Ook moeten nieuwe bewoners van het hotel op hun eerste dag alles met één hand doen (de tweede hand is geboeid), om te leren dat het leven veel leuker is met twee. Het allergrappigste is bovendien dat relaties in The Lobster vaak gebaseerd zijn op slechts één overeenkomst. Ze kunnen bijvoorbeeld allebei goed zingen, ze lopen allebei mank of ze hebben beide last van plotselinge bloedneuzen. Dit alles draagt bij aan een zeer overtrokken, maar hilarisch beeld van menselijke relaties.

The Lobster

Het is zoals het is

In The Lobster krijgen we weinig achtergrondinformatie. De wereld is zoals hij is en hiervoor krijgen we geen verklaring. Sowieso is de vertelwijze heel interessant. Je ziet een aaneenschakeling van scènes en moet zelf het overkoepelende verhaal in elkaar puzzelen. Ook wordt er gebruik gemaakt van allerlei toffe verteltechnieken, zoals slow motion en long takes. Daarnaast zijn de shots erg kunstzinnig.

Ook de soundtrack draagt bij aan de eigenheid van deze film. In The Lobster horen we veel klassieke muziek en vaak juist op momenten dat je het niet verwacht. Al deze zaken maken de film voor mij tot een heel bijzonder kunstwerkje. Maar ik kan me voorstellen dat je, als je alleen mainstream Hollywood films kijkt, een beetje overdonderd zou kunnen raken door deze film.

TITEL

The Lobster speelt zich grotendeels af in een bos en het is heel grappig dat er steeds bijzondere dieren passeren. Blijkbaar kiest toch niet iedereen ervoor om te veranderen in een hond. Zo ook ons hoofdpersonage. Als hij er niet in slaagt de liefde van zijn leven te vinden, dan verandert hij in een kreeft. Hiermee is meteen de titel van de film verklaard. Ik vond het hoofdpersonage David – een fantastische rol van Colin Farrell overigens – soms een klein beetje sukkelig, maar tegelijkertijd ook hilarisch grappig. Gedurende de film maakt hij zeker een duidelijke ontwikkeling door.

Het einde van The Lobster is te beschrijven met drie letters: OMG of zelfs WTF. Ik wil er weinig over zeggen om het kijkplezier van jullie niet te verpesten, maar mocht iemand deze film al gezien hebben: contacteer me alsjeblieft (via mail, twitter of hoe dan ook) want ik zoek iemand waarmee ik over het einde kan filosoferen!

Al met al vond ik The Lobster een enorm grappige, ietwat bizarre film. Het is geen hardcore Science Fiction. Mijns inziens zou deze toekomstvisie best eens werkelijkheid kunnen worden. Uitgezonderd het veranderen in een dier natuurlijk! Een absolute aanrader voor alle liefhebbers van bijzondere films.

The Lobster

Eén reactie

  • lisajanine

    30 november 2015 at 23:48

    Jaaaa, ik wilde deze film ook super graag zien, en al helemaal na jouw recensie (: Ik weet alleen niet zeker of ‘ie in Nederland ook overal draait..

    Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan