Pure: allesverwoestende ontploffingen en het leven onder een koepel

Ik begon aan Pure met hoge verwachtingen, vanwege de vele lovende reviews die ik over dit boek – en de serie in zijn geheel – gelezen had. En gelukkig wist Julianna Baggott deze verwachtingen niet alleen te vervullen, maar zelfs te overtreffen! Wat een fantastisch boek.

Het leven na de ontploffingen

Pressia kan zich nauwelijks de Detonations, de ontploffingen, herinneringen. En al helemaal niet het leven van voor deze knal. In haar slaapkabinet achter het puin van een oude kapperszaak waar ze bij haar grootvader woont, denkt ze aan wat er verloren is gegaan. Aan hoe de wereld ging van pretparken, bioscopen, verjaardagsfeesten, vaders en moeders naar as en stof, littekens, permanente brandwonden en versmolten, beschadigde lichamen. En nu, op een leeftijd waarop iedereen zich moet overgeven aan de militie om ofwel als soldaat te worden opgeleid of, als ze te beschadigd en te zwak zijn om als levende doelen te worden gebruikt, kan Pressia zich niet langer verstoppen. Pressia is op de vlucht.

Er zijn mensen die ongemarkeerd aan de apocalyps ontsnapt zijn. Zij worden Pures genoemd. Ze wonen onder een koepel die hun gezonde, superieure lichaam beschermt. Maar Partridge, wiens vader een van de meest invloedrijke mannen is, voelt zich geïsoleerd en eenzaam. Hij voelt zich anders en hij leeft met een gebroken familie. Zijn vader is emotioneel afstandelijk; zijn broer heeft zelfmoord gepleegd; en zijn moeder heeft het nooit tot onder de koepel gehaald. Of misschien heeft Partridge last van claustrofobie – hij heeft moeite met de strakke orde die er onder de koepel heerst. Wanneer iemand suggereert dat zijn moeder nog steeds in leven is, riskeert Partridge zijn leven de koepel te verlaten om haar te vinden.

Een rauwe, harde wereld

Wat ik het beste, leukste, mooiste, bijzonderste vond aan dit boek is de world building. Niet alleen is alles heel beeldend geschreven en tot in de details uitgewerkt, maar de wereld is bovendien heel rauw. Personages zijn alles behalve perfect, de wretches – mensen die buiten de dome leven – hebben allemaal een misvorming. Er zijn mensen met afgehakte lichaamsdelen, mensen die aan elkaar vastgegroeid zitten en het hoofdpersonage Pressia heeft het hoofd van een pop om haar hand.

Maar niet alleen de world building maakt Pure tot een aangrijpend boek. Ook het verhaal is ontzettend origineel en goed uitgewerkt. Natuurlijk, er zijn meer boeken die zich afspelen onder en/of rondom een koepel, maar Julianna Baggott weet hier een compleet eigen wending aan te geven.

Tegenovergestelde personages

Ik vind het bovendien erg leuk dat we te maken hebben met twee hoofdpersonages die letterlijk elkaars tegenovergestelde zijn. Patridge is een Pure en kent niets anders dan het leven onder de beschermende koepel. Terwijl Pressia van kinds af aan oog in oog staat met de gruwelijkheden buiten de dome. Maar ook de andere personages Lyda, Bradwell, El Capitan en Helmud waren zeer overtuigend en goed uitgewerkt.  Heel even was ik bang dat er een love triangle zou ontstaan, maar gelukkig bleef dit me bespaard!

Het verhaal van Pure wist me van begin tot eind te verassen. De schrijfstijl leest ontzettend lekker weg en het verhaal is origineel en onverwacht. Een dikke vette aanrader!