Victor Dixen stelde mij teleur met Phobos³

Titel
Phobos³
Auteur
Victor Dixen
Serie
Phobos #3
Uitgeverij
Q
Jaar
2017
Pagina's
432
Beoordeling
★★
Overall Score
Rating Summary

Phobos van Victor Dixen, een verhaal over een datingprogramma aan boord van een ruimteschip, vond ik helemaal geweldig. De cliffhanger aan het einde maakte me gek. Het tweede boek vond ik echter al een pak minder goed en het spannende einde dat Dixen op de Boekenbeurs beloofde kon hij wat mij betreft niet waarmaken. Toch besloot ik Phobos³ een kans te geven, maar helaas vond ik dit boek nog erger tegenvallen dan Phobos². Waar ging het mis?

Let op! Phobos³ is het vervolg op Phobos en Phobos². Als je de eerdere boeken niet hebt gelezen, kan onderstaande recensie spoilers bevatten. Over Phobos³ zelf spoiler ik natuurlijk niet.

Phobos³ - Victor Dixen

Romantiek in de ruimte

Zes jongens en zes meisjes maken in Phobos de reis van hun leven; met een ruimteschip gaan ze onderweg naar Mars. Overal aan boord hangen camera’s, elke stap die ze zetten wordt gefilmd. De reis is namelijk ook een datingshow, die in alle landen ter wereld wordt uitgezonden: project Genesis. Het is de bedoeling dat er zes relaties ontstaan, zodat ze op Mars de eerste menselijke kolonie in de ruimte kunnen beginnen.

Léonor, een van de uitverkorenen, ontdekt al snel dat het Genesis Project een samenzwering is. Nu de koppels in Phobos³ zijn aangekomen op Mars, lijken ze hier het slachtoffer van te worden. Léonor is bereid haar leven te geven om de wereld te redden. Maar is er genoeg tijd?

Een soap met onsympathieke personages

De eerste tweehonderd pagina’s van Phobos³ waren een ramp om doorheen te komen: er gebeurde nauwelijks iets. Ik vroeg me echt af waarom ik dit boek aan het lezen was. Eerlijk gezegd voelde de hele rechtszaak als drama om drama te maken – alsof twaalf tieners alleen op een andere planeet achterlaten nog niet genoeg andersoortig drama kan opleveren. Het lezen van Phobos³ voelt alsof je in een soapserie bent belandt.

Daarnaast kreeg ik in dit derde deel van de Phobos reeks een behoorlijke hekel aan verschillende van de personages. De meesten zijn onsympathiek en egoïstisch. Als lezer kon het me dan ook echt niet schelen of hen iets zou overkomen of niet. Waar ik Léonor in het eerste boek nog oké vond, was ik haar in dit derde boek al na een paar pagina’s compleet beu. Naast onsympathiek vond ik de personages overigens ook onrealistisch. Ik heb het gevoel dat Victor Dixen niet goed weet uit te drukken hoe jongeren communiceren. Het voelt te nep, te droog, soms te volwassen en soms weer te kinderachtig. Vaak spreken de personages zinnen uit waarvan ik me absoluut niet kan voorstellen dat iemand dat in het echt op die manier zou zeggen.

Phobos³ - Victor Dixen

Een kritische blik op reality-tv

En dan heb je nog de manier waarop er – heel goedkoop – reclame gemaakt wordt voor Phobos Origins, het boek waarin alle kandidaten worden geïntroduceerd. Ik vind de manier waarop Victor Dixen reality-tv kritisch onder de loep neemt nog altijd erg tof, maar tegelijkertijd gaat hij er in mee door op dezelfde manier te proberen meer van zijn eigen boeken te verkopen. Ik vind dat eerlijk gezegd een beetje triest.

Desalniettemin wil ik niet enkel negatief zijn. Wat ik wel goed vond aan Phobos³ is dat nog altijd een gedeelte van het verhaal zich afspeelt op aarde, naast het gedeelte in de ruimte. Ook de manier waarop Victor Dixen kritiek uit op reality-tv spreekt me ontzettend aan. Daarnaast vind ik het erg tof dat niet alle kandidaten blij zijn met de keuze van hun partner. Dat maakt het verhaal een stuk realistischer.

Ondertussen heb ik begrepen dat er nog meer delen in de Phobos serie zullen verschijnen, maar ik pas vanaf nu. Wat mij betref was Phobos het beste een standalone gebleven – een super spannende ruimtereis met een vleugje romantiek en een moordende cliffhanger. Vanaf nu doe ik alsof de reeks daar geëindigd is!

Dat ik ontzettend teleurgesteld ben in Phobos³ lijkt me duidelijk – het verhaal werd nog zwakker dan in het tweede boek en de personages werden des te onsympathieker, waardoor ik niet meer met hen meeleefde. Enkel Andrew en Harmony, de personages op aarde, gaven mij nog een beetje leesplezier. De spanning ontbrak, de romantiek ontbrak en het voelde als een opgave om dit boek uit te lezen. Ik houd mijn goede herinneringen aan het eerste boek – en probeer te vergeten dat er ooit vervolgdelen zijn verschenen.

Phobos³ - Victor Dixen

3 reacties

  • Mijn Brein is een Boekenkast

    9 mei 2018 at 08:07

    Ohnoes ik moet ‘m nog lezen :'( (Heb dus ook enkel de titel van dit artikel gelezen haha) Maar met zo’n dik boek teleurgesteld worden is al helemaal rot …

    Reageer

    • Marcia

      10 mei 2018 at 16:20

      Haha hopelijk valt het boek jou wel mee! Ik wilde je in ieder geval niet ontmoedigen.. 😉

      Reageer

  • zwartraafje

    18 mei 2018 at 22:41

    Bah, wat jammer. Ik wist al dat het tweede deel je minder aansprak maar dit boek blijkt nu zelfs een heuse ontgoocheling te zijn. Vooral spijtig omdat ik het idee op zich wel heel origineel vond.

    Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan