The Glimpse: een DNA-test bepaalt of je ‘gek’ bent

The Glimpse gaat over een wereld waarin mensen in twee gescheiden groepen leven – Pures (mensen die volgens een DNA-test geen kans hebben op een mentale ziekte) en Crazies (mensen die wel kans hebben om een psychische stoornis te ontwikkelen). Dit idee sprak me meteen erg aan en ik begon met volle moed aan dit boek. Voor ik het wist was het boek alweer uit!

Pures & Crazies

In de nabije toekomst wordt de samenleving in groepen verdeeld op basis van de vraag of mensen genetisch geneigd zijn tot een psychische aandoening. De 17-jarige Ana heeft het bevoorrechte leven van een Pure geleefd vanwege een fout in haar DNA-test. Ze wordt geconfronteerd met verbanning uit haar veilige Gemeenschap. Maar, ze is al beloofd aan de Pure-jongeman Jasper Taurell. Word dat haar redding?

Jasper komt uit een rijke en invloedrijke familie en wil, ondanks de toestand van Ana, bij haar zijn. De autoriteiten verlenen Ana een voorlopig uitstel. Als ze zich vóór haar 18e verjaardag bij Jasper voegt, mag ze in de Gemeenschap blijven tot haar ziekte zich manifesteert. Maar als Jasper van gedachten verandert, zal ze worden verbannen naar de Crazies. Terwijl Ana’s toetredingsceremonie en haar verjaardag dichterbij komen, durft ze te hopen dat ze zal worden gered. Kan ook zij dromen van een ‘normaal’ leven? Maar dan verdwijnt Jasper en is de toekomst van Ana in gevaar.

Een kijkje over de muur

Ik houd persoonlijk erg van boeken waarin mensen uit heel verschillende werelden bij elkaar komen. Op deze manier krijgen personages een kijkje ‘aan de andere kant van de muur’. Ik vind het heel interessant hoe er in beide categorieën absurde ideeën zijn over de andere partij. Dit lijkt me heel realistisch. Mensen hebben vaak vooroordelen over andere groepen dan die waar zij toe behoren, terwijl ze daar eigenlijk veel te weinig vanaf weten. Dan gaat de regering ook nog allemaal propaganda verspreiden..

Discussie rond ethiek

Pas na het lezen van The Glimpse zag ik dat er op Goodreads enorm veel kritiek is op het ethische aspect van dit boek. Voornamelijk trouwens door mensen die het boek niet hebben gelezen. Mag je mensen met een psychische stoornis crazies noemen? En is dit boek wel correct aangezien het niet bewezen is dat psychische stoornissen erfelijk zijn? Ik begrijp het debat, maar ik vind ook dat de auteur de vrijheid heeft om een dergelijke wereld te creëren. Bovendien is het voor mij pure fictie. Bij The Hunger Games wordt er toch ook niet gediscussieerd over het feit of kinderen elkaar wel mogen vermoorden als entertainment? Iedereen is het er over eens dat dat absurd is (hopelijk!).

Daarnaast vind ik het achterliggende idee behoorlijk relevant; aangezien we tegenwoordig veel meer psychische stoornissen kennen dan vroeger. Je kunt The Glimpse op die manier zien als kritiek op de huidige maatschappij. Bijvoorbeeld op het feit dat we overal maar labels en/of stickertjes op moeten plakken. Als we zo door gaan kan het zomaar gebeuren dat we mensen die mogelijk een psychische stoornis kunnen ontwikkelen in complete afzondering laten leven. Ik vond het dus eigenlijk een heel sombere, maar relevante toekomstvisie. Bovendien blijft het natuurlijk een dystopie. Er wordt een overdrijving / uitvergroting gemaakt van onze maatschappij en een allesbehalve perfecte wereld geschetst.

In The Glimpse blijkt algauw dat de regering een reden heeft om de maatschappij op deze manier te verdelen. Ook lijkt de test niet altijd te kloppen. Daarnaast zien we dat de schrijfster de Crazies juist als heel gewone mensen portretteert, waardoor je als lezer echt wel door hebt dat het probleem in de test zit en niet in het feit of die mensen al dan niet een stoornis hebben. Dus als alle moraalridders eerst het boek lezen en dan pas hun gal komen spuwen 😉

Verklaring van de titel

Hoewel ik The Glimpse zou categoriseren onder het dystopische genre, heeft dit verhaal toch een klein beetje een paranormaal aspect. De aanhangers van the Enlightenment Project geloven namelijk in het bestaan van een zogenoemde ‘Glimpse’. Dit is een soort van visie, een kijkje in de toekomst, die jou toont hoe de toekomst zou kunnen zijn. Het grappige hieraan vind ik dat het hoofdpersonage Ana hier totaal niet in gelooft, wat jou als lezer ook de mogelijkheid geeft het paranormale aspect te relativeren.

Wat ik persoonlijk toch wel jammer vind is het feit dat The Glimpse een love triangle bevat. Ook de opbloeiende romance is wat mij betreft iets te veel insta love. Wat is dat met de heldinnen van dystopische Young Adult dat ze allemaal op het eerste gezicht verliefd worden? Deze twee puntjes zijn toch een beetje jammer bij zo’n origineel en vernieuwend verhaal. Wat ik dan wel weer heel tof vind is dat het hoofdpersonage verliefd wordt op oudere jongens. Dit is iets wat we vaak in het echte leven zien maar dat lang niet altijd terugkomt in YA boeken.

Mijn conclusie: Laat de discussie op Goodreads aan je voorbij gaan en gebruik je tijd om dit boek te lezen! De verslavende schrijfstijl en de hoge mate van originaliteit maken The Glimpse tot een echte page turner. Ik geef dit boek dan ook een welverdiende beoordeling van vier sterren en kijk reikhalzend uit naar het vervolg!